Ο επίγειος παράδεισος είναι διαφορετικός για κάθε ζωντανό
πλάσμα, άλλος για τον άνθρωπο, άλλος για την πολική αρκούδα
άλλος για τα λιοντάρια στις ζούγκλες της Αφρικής, άλλος
για τα πουλιά, άλλος για τα θαλάσσια πλάσματα.
Το ιδανικό θα ήταν να μπορέσουμε να επιβιώσουμε όλοι μαζί,
άνθρωποι και ζώα. Αυτός θα ήταν ο επίγειος παράδεισος.....
Για τον άνθρωπο, εφευρέτη, τον σκλάβο της τεχνολογίας
Το απόλυτα φυσικό περιβάλλον δεν αποτελεί εγγύηση ιδανικής
διαβίωσης και γι αυτό αναζητεί τη χρυσή τομή, την ισορροπία
του πράσινου με το βιώσιμο.
Όλα αυτά βέβαια ανήκουν στη σφαίρα της θεωρίας, είναι θεωρητικά
Ένας τέλειος συνδιασμός τους θα αποτελούσε τον ανθρώπινο
επίγειο παράδεισο.
Τον ανθρώπινο όμως παράδεισο, αυτό ενδιαφέρει τον άνθρωπο
τους ανθρώπους, μόνο.
Όλα τα άλλα είναι υποκρισία και τίποτε άλλο
Πάντως για την καλύτερη ποιότητα ζωής
πάντα υπάρχει τρόπος για να περιορισθεί η μόλυνση
του περιβάλλοντος.
Δεν πρέπει να βγάζουμε από το μυαλό μας το αύριο, ποτές
Το αύριο πρέπει να το διδάσκουμε στα σχολειά μας,
στα παιδιά μας.
Το αύριο είναι το μέλλον
Αλλά εδώ που φτάσαμε δεν υπάρχει μέλλον
Στις ανεπτυγμένες χώρες ο πληθυσμός, έχει την τάση να
συγκεντρώνεται σε πόλεις και προάστια, όπως έγινε και
εξακολουθεί να γίνεται εδώ στην χώρα μας, χωρίς να ήμαστε
ανεπτυγμένη χώρα, αυξάνοντας την ατμοσφαιρική ρύπανση σε
αυτές τις περιοχές που έχουν ως πνεύμονα την ύπαιθρο που
τις περιτριγυρίζει, όπως έγινε εδώ στα Βριλήσσια που ζω και
δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε άλλο.
Όταν ανήκουν στο κράτος τα βουνά και τα δάση μπορούν
να δώσουν ανάσα στα αστικά κέντρα που ασφυκτιούν.
Στην πατρίδα μας αλήθεια σε ποιόν ανήκουν τα βουνά
και τα δάση ?
Έτσι απλά ρωτάω
Σε όλους τους άλλους εκτός από το κράτος μου φωνάζει
κάποιος από την παρέα
Και έχει δίκιο
Όλα ανήκουν στην Εκκλησία σε πολύ μεγάλο ποσοστό
και τα υπόλοιπα σε ιδιώτες, βοσκοτόπια, μοναστήρια σε συνεταιρισμούς και καταπατητές
Μήπως υπάρχει αυστηρή νομοθεσία που προστατεύει
το περιβάλλον ?
Ρωτάω, έτσι απλά
Έτσι απλά με το χέρι στην καρδιά.....
Χρειάζονται μέτρα όσο είναι καιρός
"Τα παιδιά των φρονίμων πριν
πεινάσουν μαγειρεύουν" λέει η παροιμία
Τώρα πια είναι αργά
Πολύ αργά για δάκρυα
Πολύ αργά για μαγείρεμα
Γιατί
Δεν θα προλάβουν να πεινάσουν
των φρονίμων τα παιδιά.....
Η ολική καταστροφή είναι αναπόφευκτη
